Voorkomen dat ik val met de fiets kan ik niet, voorkomen dat mijn dochters er ernstige blijvende schade aan overhouden wel.

Jaaaaren geleden, toen ik nog jong was, werkte en woonde ik een zomer in Tunesië. Ik werkte er 6 dagen per week als hostess voor een grote reisorganisatie en was verantwoordelijk voor mijn eigen hotels. Ik verplaatste me van het ene naar het andere hotel op een scooter. Echt ideaal was dat niet; mijn hostesskoffertje paste er niet echt op dus die klemde ik tussen mijn benen. Echt veilig was het ook niet; de scooter was opgevoerd en ik had wel een helm maar moest er ook representatief uitzien. Een hoofd waarop bezweet haar was vastgeplakt paste naar mijn mening niet in dat plaatje. Dus liet ik de helm thuis. Ik wist wel dat dat gevaarlijk was maarja, hoe groot was de kans dat ik zou vallen?

Op een keer moest ik met spoed naar één van mijn hotels en ging ik met hoge snelheid een bocht in waar allemaal steentjes op de grond lagen. Er kwam ineens een auto aan, ik schrok, remde.. En daar lag ik. Mijn been lag klem onder de scooter maar gelukkig waren 2 vriendelijke Tunesische mannen er meteen bij om me van de straat af te plukken. Helaas is na 8 jaar Frans te hebben gehad mijn Frans nog steeds om te huilen en kon ik niet goed met ze communiceren. Nog in shock stapte ik weer op de scooter, terug naar mijn appartement en collega’s, die mij meteen naar het ziekenhuis brachten. Na dat incident was ik niet meer zo onbezorgd op de scooter.

Mijn fiets en ik

10 jaar later verplaats ik me nog steeds graag op tweewielers. Zeker toen Jessa nog voorop de fiets zat vond ik het geweldig om met haar te fietsen; lekker naar de markt of gewoon een rondje tussen de schapen door. Ik kon dan ook echt niet wachten totdat Vienna ook op de fiets mocht. Toen ze eenmaal goed en stevig kon zitten moest er dan ook meteen een ritje gemaakt worden. Mijn toenmalige fiets bleek alleen niet zo geschikt; ik paste amper tussen de 2 kinderzitjes in. Ik voelde me gesandwiched. Niet heel comfortabel kan ik je vertellen. Dus ging ik op zoek naar een nieuwe fiets. Ik wilde al heel lang een elektrische fiets en daarom werd het een elektrische mamafiets. Een geweldig ding, maar wow; wat gaat ie snel. Zet hem op de hoogste aandrijving, geef hem een zwieper en je vliegt vooruit. Waar ik bij Jessa nooit echt stilgestaan had bij veiligheid op de fiets dacht ik nu wel: stel dat ik val? Dat ding gaat echt hard, dan maak je echt een klap, onbeschermd en wel… Maar opnieuw dacht ik: hoe groot is de kans dat ik val? Hoeveel jaren fiets ik al succesvol zonder zijwieltjes zonder te vallen? Nou, best lang dus al.

Maargoed, een ongelukje zit in een klein hoekje. Naast snel is mijn mamafiets namelijk ook heel zwaar. Met lopen en langzaam fietsen is de grootste uitdaging dus om hem in evenwicht te houden, zeker als er ook nog eens een baby én kleuter op zitten. En zo geschiedde het dat ik op een paadje met hobbels en kuilen liep, een kind voor- en achterop de fiets, en ik een fractie van een seconde het evenwicht verloor. En dan ben je dus gewoon de Sjaak. Ik voelde de fiets als in slow motion vallen, zag die kwetsbare kinderkoppies richting grond gaan maar kon de fiets echt niet tegenhouden. Daar lagen we. Gedrieën dit keer. Bijzonder genoeg had ik wel kunnen voorkomen dat Jessa of Vienna ook maar een schram opliepen en was alleen mijn been (ja, er zat weer eens een been van mij vast) bont en blauw. Ik was ontzettend geschrokken en toen ik daarna naar huis fietste voelde die kwetsbare, onbeschermde kinderkoppies als een soort tikkende tijdbommen op de fiets.

Safety first

Mijn kinderen zijn me alles waard. Ik heb tweemaal 9 maanden lang alles op alles gezet om gezonde kinderen op de wereld te zetten. Terwijl ik fietshelmpjes eerst suf en overdreven vond, voelde het voor mij nu niet meer goed om zonder rond te fietsen. Eigenlijk vind ik het heel gek dat het in een fietsland als Nederland zo abnormaal is om een fietshelm te dragen. Ik zie heel weinig mensen of kinderen met een helm op fietsen. Maar na mijn valincident zag ik absoluut de noodzaak van goede fietshelmpjes in en ging ik daarom meteen op zoek naar goede helmpjes. Ik kwam al snel uit bij de helmpjes van Bobike. Mooie helmpjes als je het mij vraagt en de omschrijving klonk veelbelovend. Een groot voordeel aan de helmpjes is dat ze makkelijk te verstellen zijn, waardoor ze meegroeien met het hoofdje van je kind en je ze precies passend maakt. Het allerbelangrijkste aan een veilige fietshelm is dat hij goed zit en goed aansluit. En dat doen ze. Vienna draagt nu maat XS en Jessa maat S, beiden zitten ze perfect! Jessa was meteen dolblij met haar helm en hield hem maar meteen binnenshuis op. Aangezien de meeste ongelukken binnenshuis gebeuren vond ik dat helemaal prima 😉 De helm bij Vienna voor de eerste keer opzetten was wel even een uitdaging. Maar dat bleef bij 1 keer; ze vindt hem blijkbaar niet vervelend zitten en het is inmiddels de normaalste zaak van de wereld voor haar.
Over het ontwerp van de helmpjes is ook echt goed nagedacht. Er zitten ventilatiegaten in, en dit werkt echt heel goed. Toen ik met 30+ graden met Vienna rondfietste en na afloop het helmpje van haar hoofd haalde was er geen druppel zweet of plukje vastgeplakt haar te bekennen. Doordat er ook een insectennet in zit loop je niet het risico dat je ineens een gillend kind op de fiets hebt omdat er een beestje over het hoofdje loopt. Wel zo fijn 😊. Daarnaast zijn de helmpjes echt bizar licht. De dames vinden het beiden geen probleem om ze te dragen, blijkbaar zitten ze dus ook heel comfortabel. Al met al ben ik zeer tevreden over de helmpjes en voelt het een stuk veiliger op de fiets.

Voorkomen dat ik val met de fiets kan ik niet, voorkomen dat mijn dochters er ernstige blijvende schade aan overhouden wel. Vanaf nu fiets ik daarom trouw met twee roze koppies rond! Better safe than sorry.

Meer informatie over de fietshelmpjes van Bobike vind je hier.

Nieuwe producten

Gerelateerde blogs