Wie had ooit gedacht dat zwanger zijn zo leuk kon zijn. Ik geniet. Tuurlijk ben ik vergeetachtig en soms zo moe dat mijn geluksgevoel zodra m’n hoofd het kussen raakt gelijk staat aan het winnen van de loterij. Maar over het algemeen is dit feest.

Zwanger zijn brengt ook zoveel leuke onverwachte voordelen met zich mee. Onbekende mannen helpen spontaan met boodschappen tillen (terwijl ze schaamteloos en in detail het bevallingsverhaal van hun vrouw met je delen) mensen staan ook echt voor je op in het openbaar vervoer (nadat ze je eerst uitgebreid gescand hebben om er zeker van te zijn dat je niet gewoon dik bent) en als je op bezoek gaat krijg je standaard de lekkerste chocolade en koekjes voorgeschoteld (waarvan de gastvrouw meestal het merendeel eet).

Soms lijkt het echt alsof mijn zwangerschapsgloed niet alleen mij, maar iedereen een goede dag bezorgt. De baby en ik staan voor nieuw leven en saamhorigheid. Iedereen leeft mee, geeft me een bemoedigend knikje en lacht naar me. Nou ja. iedereen..

Op de mevrouw in de fietsenstalling van het station na dan. Die me verteld dat ik m’n fiets daar niet zo op de hoek mag zetten, dat is alleen voor de moederfietsen. Die van mij heeft nog geen kinderzitje dus moet die gewoon in die laatste lege plek, in het rek boven m’n hoofd (Nee mevrouw, dat ga ik echt niet meer tillen, succes ermee).

Of.. de meneer bij de X-ray scan op het vliegveld die me verbaasd aankijkt waarom ik zo moeilijk doe en niet gewoon even in dat ding ga staan. ‘Oke vooruit.. ga daar dan maar in de hoek staan wachten. Ik zal mijn vrouwelijke collega vragen of ze naar je toe wil komen omdat je niet mee wilt werken. Als ze de tijd heeft voor je‘. Pardonnez-moi?

Nee dan de man aan de receptie van m’n werk die elke keer zucht als ik door het speciale deurtje aan de zijkant naar binnen wil, om het risico te vermijden dat die ninja poortjes dichtknallen met mijn buik ertussen. Ja, kan me voorstellen dat het indrukken van dat knopje veel moeite voor je is. Dat is pas zwaar.

Ach wat maakt het ook uit. Zoals ik al zei, ik vergeet het toch zo weer. Ik ben in de ‘het zal me allemaal’ fase van de zwangerschap beland. De fase waarin wat er echt toe doet de grootste kans heeft te blijven hangen, en de rest? Tsja..

-Wat zeg je? Moest ik iets meenemen van boven? Kan me niet herinneren. Moest ik melk halen? Appelsap is toch ook lekker. Hoezo moet ik al die boeken lezen? Daar heb ik helemaal geen zin in. En oh ja de planten water geven.. ach, we kopen wel nieuwe.

Ik ben te druk met niet vergeten te genieten.

Rosemarije geeft kleding en stijl advies met haar eigen bedrijf STRAAL inside and out.
Heb je een kast vol met kleren maar niets om te dragen? Heb je een leuk leven maar hang je het liefst op de bank? Heb je het idee dat je meer met je leven en uiterlijk zou kunnen doen?

Kijk eens wat Rosemarije voor je kan doen!