Gezegend met 2 kids, Josiah van 11 en River van 2 ga ik met wallen tot aan mijn ballen door het leven. Probeer ik mee te doen met de laatste “moeder-trends”, werk ik part-time in de Rotterdamse haven en ben ik ook nog de vriendin van Tobias (33).

“Kim als jij een pizza was, zou je pizza paniek heten”
Deze opmerking van mijn nicht beschrijft in 1 zin mijn hele leven.

Ik hou (iets teveel) van eten. Zodra ik wakker ben denk ik er al aan. Alles wat ik op de weg naar de koelkast tegenkom verdwijnt in mijn mond. En denk dan niet dat het stopt zodra de koelkast opengaat. Dan begint het pas. Dus een metafoor over mijn bestaan als pizza klinkt mij als muziek in mijn oren.

Ook breekt dagelijks “paniek” uit. Dat is erin geslopen. Nou had ik vroeger, voordat ik moeder was, ook al last van stress en chaos. Wanneer ik langs de kant stond zonder benzine, of m’n outfit niet op tijd droog was voor mijn wekelijkse avondje stappen. Nu is het anders. Nu is het de moeder-stress.

Maar ben ik dan echt de enige moeder die hier last van heeft? Waarbij de ochtenden meer lijken op een aflevering uit Expeditie Robinson? We beginnen met de eetproef. Terwijl River een boterham met pindakaas naar binnen werkt waarvan de helft verdwijnt in haar lange haren en een kwart op de grond, staat onze puber voor de spiegel zijn haren te doen en komen we erachter dat hij een toets heeft waar hij niet voor geleerd heeft. **STRESS**

Dan komen we bij de stormbaan. Laten we zeggen dat het aankleden van River niet echt “a walk in the park” is en dat is geen understatement. Iedereen denkt dat ik sport om af te vallen, maar het is om mijn 2-jarige peuter in bedwang te kunnen houden. Het is een fysieke strijd die elke dag geleverd moet worden en waar je voor in top conditie moet zijn. Wat ik nu dus niet ben en dat weet ze, oh ja dat weet ze. Met nog 5 minuten op de klok heeft ze eindelijk een schone luier om en dan moet de rest nog. **CHAOS**

MAAR….Mama wint altijd.

Dus met een triomfantelijke glimlach trek ik de voordeur achter me dicht. Met de sleutels nog op de eettafel…
It’s just another Manic Monday.

Een brief aan mijn tweede dochter

5 dagen ago

Jij hebt onze grote wensdoor liefde vervangen Welkom lieve Vienna! Jouw leven is zeer gewenst. Het is oktober 2017. Jessa is 2 jaar geworden en we gaan met vrienden naar het pannekoekenhuis om haar verjaardag te vieren. Ik twijfel of ik een drankje met of zonder alcohol zal nemen; we hebben al een paar pogingen gewaagd om opnieuw zwanger te raken maar tot dusver zonder succes. Nu zit ik weer in de afwachtfase; word ik ongesteld, of deze maand misschien…

Bevallinghorrorscenario’s

1 maand ago

Ik ga inmiddels richting de 37 weken en dat betekent voor mij dat het aftellen echt is begonnen. Daardoor begin ik ook steeds vaker over de bevalling na te denken, en begin ik me op een aantal punten een tikkeltje zorgen te maken. Niet dat ik me zorgen maak over mijn bevalling, in tegendeel. Ik heb vertrouwen in mijn lijf en in mijn verloskundige. Zij greep bij Jessa ook heel rustig en professioneel in toen de bevalling stagneerde. Nee, ik…

Het derde trimester: daar gaat mijn rug

3 maanden ago

Laat ik je eerst eens meenemen in les 1 van de zwangerschapskunde. Misschien vertel ik niets nieuws, maar een zwangerschap bestaat dus uit drie fasen. Ook wel drie trimesters. Logischerwijs te beginnen met het eerste trimester. Het trimester waarin je je vooral moe, en in mijn geval misselijk voelt. Niemand weet dat je zwanger bent en zo voel je je ook niet. Je voelt je eigenlijk gewoon een brakke versie van jezelf. Daarna volgt het tweede trimester. Mensen weten nu…