Blog

Onze gastblogger Jessica deelt haar verhaal!  Jessica had namelijk 20 weken de zwangerschapsziekte hyperemesis gravidarum, belandde hierdoor in het ziekenhuis en zat nog 5 maanden aan de bank gekluisterd..


Rosemarije
Op 15 Januari zat ik als een hopeloos verliefde meid met klapperende eierstokken in de auto bij mijn vriendin. Ik vertelde hoe ik het Bram zou laten weten als ik zwanger zou zijn. Prachtig zou het worden. Zo’n moment uit de films. Een slinger met ‘Jij word papa’ en babykleertjes zouden aan de muur blinken. Ik zou alles filmen en vervolgens dit filmpje aan de familie laten zien. Kippenvel kreeg ik ervan.

Net zoals mijn zwangerschap ging alles anders dan ik had gedacht.
Ik deed namelijk de volgende dag een zwangerschapstest rende gillend naar boven, maakte Bram wakker, duwde hem de test onder zijn neus en gilde. Bram! Je word papaaa. Ik moet eerlijk bekennen dat hij dit niet de meest fantastische manier vond…

Een week lang leefde we in een roes, ging die enorme smile niet van ons gezicht en bedacht ik me wat voor fantastische tijd we tegemoet gingen. Toen ik die zondag een avond/slaapdienst had belde ik voor het slapen nog even met Bram en hadden we het uiteraard over de zwangerschap. Ik zei dat ik benieuwd was naar die beruchte zwangerschapskwalen. Had, had, had ik dit maar nooit gezegd..

Maandagochtend 25 januari werd ik misselijk wakker. Nadat ik op werk mijn bewoners had gedoucht en klaargemaakt voor hun dag redde ik, eenmaal thuis, net de toilet om voor de allereerste keer flink te braken.Belde uiteraard Bram op om grinnikend te vertellen dat het ‘echte’ zwanger zijn begonnen was. Niet wetende dat dit voorlopig niet meer zou gaan ophouden…

Huilen ging niet meer

De week die hierop volgde voelde best heftig. Ik gaf normaal gesproken nooit over en deed dit nu dagelijks. Ik voelde mij 24 uur per dag misselijk. We wisten dat dit erbij hoorde en zagen er ook niets geks achter. De dokter werd bezocht en gaf aan dat ik 7 weken zwanger was. Na een bezoek aan de verloskundige werd familie en vrienden op de hoogte gesteld.

Ik gaf niet 1 , 2 of 3 keer per dag over maar zo’n 4, 5 of 6 keer. In een rap tempo putte ik uit, bleef er niets meer binnen en was elk slokje water teveel. De kracht om gehurkt over te geven was er niet meer, als een vaatdoek hing ik over de bril heen. Zag sterretjes bij het opstaan en werden mijn tranen steeds minder. Huilen ging niet meer..

Ik heb het nog even vol gehouden en toen ging het fout..

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Blog Categorieën

twinkle twinkle stars over ons

Welkom bij twinkletwinklestars!

In 2015 werd ons leven serieus; we bleken in verwachting van ons eerste kind. Tijdens zo’n periode gaat er een hele nieuwe wereld voor je open. Namelijk die van shoppen voor – in eerste instantie – je babyuitzet.

In 2016 was het dan eindelijk zover en werd ons tweede kind geboren; onze eigen website! Omdat Diana naast shoppen houdt van schrijven, werd het een webshop én een blog.

In onze blogs geven wij je daarnaast een kijkje in ons leven als jonge ouders. Je leest onder andere over onze ervaringen en onze struggles met het ouderschap.

Veel shop- en leesplezier!

Liefs, Diana & Mirko

En natuurlijk onze eigen mini ambassadrices Jessa & Vienna

Gerelateerde blogs

tips voor goede voedingsbhs
mamablog

tips voor goede voedingsbh’s

Maak maar alvast wat ruimte in je ondergoedlade vrij, want bij het geven van borstvoeding is er niets zo belangrijk als een paar comfortabele en praktische nieuwe boezemvrienden. De voedingsbh heb ik het dan over. En ja, comfortabele én mooie voedingsbh’s: ze bestaan. In deze blog deel ik graag mijn tips bij de aanschaf van goede voedingsbh’s.

Lees verder »
Borstvoeding op gang krijgen
mamablog

Borstvoeding en de kunst om het op gang te krijgen

Borstvoeding.
Voordat ik kinderen kreeg, leek het me al heel mooi om mijn kinderen zelf te kunnen voeden. Het zag er ook zo makkelijk uit, en bijzonder ook die momentjes samen met je baby. Toen ik eenmaal zwanger was van Jessa wist ik dan ook zeker dat ik haar borstvoeding wilde gaan geven. Wist ik veel dat het een drama zou zijn om het op gang te krijgen. Dat was wel het laatste dat ik in gedachten had bij zoiets natuurlijks.
Borstvoeding is absoluut een avontuur. Een avontuur, omdat zoiets natuurlijks bij mij zoveel onnatuurlijks nodig had om het überhaupt te doen slagen.

Lees verder »