Nu ik
voor de tweede keer moeder ben geworden, merk ik dat ik continu vergelijkingen
maak tussen Jessa als baby en Vienna als baby. De eerste maand met Vienna was
al heel anders dan de eerste maand met Jessa. Toen Jessa net geboren was, had
ze heel erg moeite met de overgang naar de wereld buiten de baarmoeder. Ze wilde continu vastgehouden worden en zodra
ik haar – slapend – neerlegde gingen alle alarmbellen bij haar af en was ze
direct weer wakker. Alleen in haar wiegje, box of ergens anders slapen was een
absolute no go. Zelfs in de kinderwagen presteerde ze het vaak om wakker te
blijven. Vienna wil ook graag dichtbij ons zijn, maar als ik haar op het juiste
moment slapend weg leg kan ze prima een paar uur achter elkaar alleen slapen.
Achteraf had ik Jessa meer moeten dragen. Maarja, als nieuwbakken ouder bleek
het uitzoeken van een geschikte draagdoek of draagzak niet mijn talent. Een
draagdoek vond ik er wel leuk uit zien. De verkoopster in de winkel liet even
snel zien hoe je hem knoopte en dat zag er niet uit als hogere wiskunde, dus
die werd het. Tsja, en dan sta je in je eentje thuis met niet een pop (zoals de
verkoopster in de winkel) maar een levende, spartelende én krijsende baby in je
armen. Probeer die maar eens goed geknoopt op je buik en borst te krijgen
zonder dat je de moedermaffia over je heen krijgt omdat ze er ondersteboven uit
bungelt. Het knopen bleek ook niet mijn talent. Dus de draagdoek belandde in de
kast, adios amigo.
Logistiek Circus
Nu met Vienna ben ik degene die, voor mijn gevoel dan, de grootste moeite heeft met haar overgang naar de wereld buiten de baarmoeder. Misschien komt dat doordat ze kort na haar geboorte al van me gescheiden werd, wie zal het zeggen (lees mijn bevallingsverhaal hier). Ik hou haar het liefste dicht bij me. Daarnaast is twee kinderen in je eentje toch wel heel wat anders dan één peuter in je eentje. Niet alleen omdat je in de minderheid bent, maar vooral ook vanwege de logistieke operatie als je ergens heen wilt. Twee kinderen inladen in de auto, kinderwagen uit elkaar halen en in de auto proppen en eenmaal op plaats van bestemming hetzelfde liedje maar dan omgekeerd. En dat hele verhaal dan twee keer, want je gaat heen maar je moet ook weer terug. Dra-ma. Met zo’n circus voor zo’n niet-gestructureerd persoon als ik, denk je wel twee keer na voordat je voor de lol even naar de winkels gaat. Want zo’n lol is dat dan ineens niet meer. Vanuit praktisch oogpunt (maar stiekem voornamelijk vanwege mijn issues met de doorgeknipte navelstreng) begon de zoektocht naar een geschikte drager dit keer dus weer opnieuw. Men zegt dat een tweede kind makkelijker is vanwege de ervaring die je bij je eerste kind hebt opgedaan. En dat klopt, want bij het kiezen van een drager had ik dus geleerd dat hij vooral niet te ingewikkeld in gebruik moest zijn. Geen ninja-technieken om hem om te krijgen dit keer. Kort na de aftrap van mijn zoektocht strandde ik op het Womboo draagshirt. Ze hadden dit shirt net zo goed het “Diana-draag-mij-shirt” kunnen noemen want dit shirt schreeuwde mijn naam! Supersimpel, ergonomisch en hip. Lijkt bijna te mooi om waar te zijn toch?
Is it?
Maar dat is het dus niet. Ik checkte op de website de maattabel en na mezelf opgemeten te hebben wist ik welke maat ik moest hebben. Toen ik het shirt vervolgens ontving was het eerste dat ik dacht toen ik hem uitpakte ‘wauw, wat een stevige stof!’. Hij voelde direct heel stevig aan, ook toen ik hem eenmaal had aangetrokken. Dit gaf mij direct het vertrouwen dat ik Vienna er veilig in kan dragen. Vervolgens volgde de ultieme test; hoe makkelijk zou hij zijn in gebruik? Nou, heel makkelijk dus. Ik legde Vienna op mijn borst, trok de buidel over haar heen en liet haar zakken. Nog even checken of ze netjes in de kikkerhouding zit en klaar! Het was letterlijk binnen 10 seconden gepiept. Echt ideaal.
En waar ik me bij het dragen van een draagzak echt mommy to the max voel, heb ik dat bij het Womboo draagshirt totaal niet. Ik vind hem mooi staan en voel me een beetje een kangoeroe met mijn mini me in mijn buidel. Mensen geven complimenten en oudere mensen wensten dat zij ook zo’n shirt in hun tijd hadden gehad.
Ideaal is ook dat er een borstvoedingstop in het shirt zit, waardoor je hem makkelijk aan de kant trekt bij het geven van borstvoeding. Aangezien ik dankzij de borstvoeding nog steeds de helft van mijn eigen kleding niet aan kan (ik heb nou eenmaal geen zin om me half uit te kleden voor elke voeding) is dat voor mij wel een harde eis. Ja, echt een topuitvinding dus als je het mij vraagt.
Het belangrijkste: de mening van de expert
Maar belangrijker nog dan mijn mening is Vienna’s mening uiteraard. Want als je met een luchtalarm rondloopt in je draagshirt kan hij nog zo ergonomisch en hip zijn, dan heb je er dus helemaal niets aan. Gelukkig delen Vienna en ik dezelfde mening over het draagshirt; ze vindt het heerlijk en is absoluut team dragen. Dicht tegen me aan en met haar oortje op mijn huid zodat ze mijn hartslag kan horen slaapt ze meteen in het draagshirt. Is ze een dagje wat onrustiger, dan kan ik hem ook makkelijk binnenshuis gebruiken zodat ik mijn handen vrij heb. Zij blij, ik blij.
Vienna mag in het shirt totdat ze 9 kilo weegt, dus hopelijk groeit ze niet te hard en hebben we lekker lang plezier van dit mooie shirt!
Kijk hier voor meer informatie over het Womboo draagshirt!
